6. Αλαζονεία

Helmut Newton, Αλαζονεία

Amica, Ιανουάριος 1982
Ιταλικό Photo, Ν. 108, Ιούνιος 1984

Η υπερηφάνεια ή αλαζονεία είναι το μοναδικό από τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα που έχει μια ηθική πλευρά. Ασφαλώς είναι καλό να αισθάνεσαι υπερηφάνεια για την πατρίδα σου, την κοινότητά σου, τον εαυτό σου. Όταν όμως φτάνει κανείς σε σημείο υπερβολής, τότε αυτές οι αρετές γίνονται θανάσιμα αμαρτήματα.

Για την αλαζονεία έγραψε ο Michael Eric Dyson, καθηγητής στον τομέα ανθρωπιστικών, θεολογικών και αφρικανικών σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια. Είναι χειροτονημένος βαπτιστής ιερέας κι ένας από τους πιο διαπρεπείς αμερικανούς διανοούμενους.

" Ξεκινώντας από τον Αυγουστίνο και τον Ακινάτη και φθάνοντας στον Μακινταίρ και τον Χάουεργουας, στον Νίμπουρ και στον Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ, ο Ντάϊσον προσφέρει μια πολύπλευρη θεώρηση του " ενάρετου κακού. " Εμβαθύνει στις φιλοσοφικές και τις θεολογικές ρίζες της περηφάνειας εξετάζοντας με προσοχή την μετάπλασή της στον Δυτικό πολιτισμό.

Εξετάζει τον τρόπο που η μαύρη περηφάνεια προστατεύει τους μαύρους από την ταπείνωση και τον αποκλεισμό που μπορεί να προκαλέσει η λευκή υπερηφάνεια, η οποία μπορεί να μην είναι ορατή ή να μη γίνεται λόγος γι' αυτή, αλλά παραμένει πολύ ισχυρή. Προσφέρει μια συγκινητική ματιά στους δασκάλους και τα βιβλία που διαμόρφωσαν την προσωπική του περηφάνεια και το έργο του. Εξετάζει κάποιες λιγότερο ευχάριστες πλευρές της εθνικής υπερηφάνειας.

Είτε ως ύβρις, είτε ως θράσος και αλαζονεία - η άκριτη παραδοχή ότι ο δικός μου τρόπος ζωής καθορίζει τον τρόπο που πρέπει να ζουν κι οι άλλοι - η υπερηφάνεια έχει πολλά ολέθρια πρόσωπα. Σ' αυτό το ευχάριστο και νευρώδες δοκίμιο, ο συγγραφέας φωτίζει αυτό το πολύπλευρο ανθρώπινο συναίσθημα, που μπορεί να αποτελεί ουσιώδη αρετή και ταυτόχρονα θανάσιμο αμάρτημα. "